من

مثل پولهای یک قلک

هر که خواست مال او باشم، خانه خرابم کرد

یک دست تو نهال ، دست دگر تبر

کسی چه می داند
شاید تمام درختان جنگل را
همین هیزم شکن پیر کاشته باشد

پنهان ز دیده ها

مثل نگاه کردن از درون یک روزن

زندگی شاید، همان چیزهایی بود که ندیدیم

چشم به راه

پیش از آنکه پیر شوی، چشم از این راه بردار

انتظار، حرمت موهای سپید را هم نگه نمی دارد

در کنار هم

الاکلنگ را دوست ندارم
که شرط بالا رفتن من ، پایین آمدن تو بود
بیا روی تاب دو نفره بنشینیم

هم خدا هم خرما ؟!

خرما نمی خواهم
چای ام را تلخ می خورم
فقط کمی خدا به من بده

برسد به دست فیلترچی !

حالا که کفش هایم را برده ای
به خیالت دیگر نمی دوم ؟

بن بست انتظار

انتظار را از کوچه های بن بست بیاموز
که دل خوش به تماشای هیچ رهگذری نیستند
چشم به راه آمدن کسی می نشینند که اگر بیاید ، ماندنیست

چرا ترسیدیم ؟

باید محکمترین ضربه را می زدیم
دست کم یک بار

بی ترس از شکستن شیشه های همسایه

حالا حکایت ماست

قفل و کلید برای هم ساخته شده اند

اما زندگیشان در کنار هم ، احمقانه ست

زمین خورده

تنها زمانی نمی توانی پیروز شوی

که از خودت شکست خورده باشی